The Laughter and Alembic

KOOP HIER JE FESTIVALPAS

Met je festivalpas kan je gedurende de hele avond alle voorstellingen bijwonen. Let wel: sommige voorstellingen hebben een beperkte capaciteit, dus kom op tijd!

Het waait, het is nat en koud, de wind doet onze neuzen druppen, na twee barre jaren is het eindelijk tijd en drinken we de herfst moed in.

Als troubadours slenteren de lach, 2 zeemvelfiguren en de alambiek de stad door.

De Herfsten slorpen op en verkleuren in hun mooiste kleuren, ze zijn genereus.

Bij de leurder krijg je voor het oplossen van een raadsel een neut in ruil. Met deze neut kan je petten uit de alambiek.

Stadscomponist Bart De Vrees speelt de horlepiep. Laat ons lachen, laat ons dansen en slorpen van plezier.

Het lachorgel zet de toon. Dit orgel, dat bij het bespelen gelach voortbrengt, roept associaties op met de hofnar, die zowel komisch als tragisch is en de taak heeft mensen te vermaken.

Eeuwenoude volksverhalen en gewoonten, antropologische mythen en sagen, populaire strips en films over de grenzen tussen mens en dier, tussen mens en demon vormen het vertrekpunt Matyn haar werk. Deze animistische gedachten, volksverhalen en geladen plaatsen leiden tot de bestemming van haar reizen.

Matyn gebruikt het reizen als een atelier. Tijdens haar reizen en zwerftochten door de meest desolate plaatsen in extreme omstandigheden, fotografeert Michèle Matyn landschappen op een intense en erg persoonlijke manier. De manier van omgaan met haar omgeving kan worden gelezen als ‘participerende observatie’. Het verbindt Matyns fotografie aan haar performances. 

Water als materiaal en als metafoor keert vaak terug in haar performances. Dit combineert ze met haar belangstelling voor lachen als iets wat in staat is mensen te zuiveren en verbinden.

ONTDEK HET HELE PROGRAMMA