An-Sofie Kesteleyn

My first rifle, ook wel de Crickett genoemd, is een vuurwapen dat in allerlei felgekleurde uitvoeringen gemaakt wordt. Het is kleiner dan een normaal 22. kaliber geweer, zodat het aansluit op de lengte en bouw van een kind. De wapens zijn speciaal ontworpen door een bedrijf in Pennsylvania voor jonge schutters tussen vijf en twaalf jaar, ze wegen bijna niets en voor oudere kinderen is het geweer te klein om te hanteren. De Crickett houdt een echte kogel in zich.

In het hart van Amerika leren families hun kinderen al van zeer jonge leeftijd hoe je moet schieten, om zo zichzelf, hun familie en hun bezittingen te beschermen tegen potentiële inbrekers en andere gevaren. In een land waar bijna een derde van de inwoners één of meerdere geweren bezit, is het voor ouders een geruststellende gedachte dat hun kinderen een geweer kunnen hanteren, mocht het ooit zover komen.

"Tijdens een road-trip die ik maakte van Ohio door Kentucky, Tennessee, Alabama, Louisiana, Oklahoma om uiteindelijk te eindigen in Texas, ging ik van wapenwinkel naar wapenwinkel, van range naar range, van huis tot huis om kinderen met zo een specifieke Crickett te vinden en te mogen fotograferen. Van ongeveer de honderden families die ik heb benaderd, lieten enkel een vijftiental hun zoon of dochter poseren met hun wapen voor mijn lens. Dit is mede omwille van de vele incidenten die de afgelopen jaren zijn voorgevallen met wapens in de States. Sommige ouders waren trots, anderen hadden gemengde gevoelens als ze hun zoon of dochter in het slaapkamer voor de foto zagen poseren met hun roze wapen. Voor de vele Amerikanen die ik heb ontmoet symboliseert het geweer het recht om jezelf te beschermen. Hun redenering is: als kinderen geweren goed leren te gebruiken, zullen ze een veilige toekomst tegemoet gaan. Ze kunnen zich dan verdedigen tegen schietincidenten, inbrekers en andere dreigingen. Ik wilde de kinderen fotograferen in hun eigen omgeving, met hun eerste geweer, en zien waar ze bang voor zijn. Ik wilde onderzoeken of kinderen met geweren een symbool van hoop zijn voor hun families, of dat ze juist een product zijn van hun angst."
An-Sofie Kesteleyn