75...dat kun je wel zien dat is hij...

Vandaag een jaar geleden vroeg iemand mij of ik al wist wat wij zouden komen spelen. Jee, dacht ik, dat hangt van zo veel af. Hoe toekomstbestendig kan op mijn leeftijd zo’n aankondiging zijn? Het gaat immers altijd anders dan je denkt ook als je denkt het zal wel anders gaan dan je denkt dan gaat het toch nog anders dan je denkt. Zoals Judith, een vriendin, laatst op een feestje zei. Al zeker weet ik wel als alles gaat zoals ik hoop, versieren we een stoel, want ik word vijfenzeventig. Net zo oud als de langst gewapende vrede in onze lage landen ooit. Dus zingen we vast en zeker blij vrij naar Chawwa Wijnberg: violen, anjelieren en een tas vol prei wat hebben we te vieren violen, anjelieren en een tas vol prei. Ja, los van wat krakende onderdelen en het regelmatig kwijt zijn van namen, beschouw ik deze tijd, ook al ben ik minder jong dan gisteren, als de beste van mijn leven.

Voor zover
Herman van Veen

Herman van Veen, de man die nooit ouder lijkt te worden. Muzikale duizendpoot, even onsterfelijk als zijn nummers. Nog precies zo kwiek en energiek als een dartele twintiger, bedachtzaam als een ervaren zestiger en met een onstuitbaar enthousiasme, aanstekelijke passie voor zijn vak en een heerlijke portie humor en relativering.

En nu wordt Herman van Veen dus 75 jaar. En komt hij samen met zijn gezelschap naar Hasselt om de jaren te vieren. Dat het een feestje zal worden! Wees daar maar gerust in.