Inoah

De Braziliaanse choreograaf Bruno Beltrão mixt elementen uit streetdance en hiphop tot abstracte choreografische landschappen. Zijn werk geldt als één van de meest verfrissende choreografische ervaringen van de voorbije vijftien jaar. Hij deconstrueert de codes van hiphop door ze voortdurend te bevragen en ze subtiel te combineren met andere bewegingstalen. 

Na jaren van danscompetities debuteert de toen 21-jarige Beltrão in 2001 met From popping to pop, een keerpunt in zijn carrière. Later volgen Me and my choreographer in 63, Too legit to quit, Telesquat, H2 en H3. 

De kruin van een hoofd op de grond, een achterwaartse stap vooruit, een horizontaal uitgestrekt bovenlichaam… In het bijna elektrisch geladen Inoah ontvouwen tien dansers een adembenemende compositie. Tegen de achtergrond van het corrupte Braziliaanse straatleven zoeken ze hun plek. Aanvankelijk aarzelend, letterlijk tastend in het duister, tot de onhoudbare spanning explodeert in een storm aan sprongen, salto’s en headspins. 

Voorbij virtuositeit laten ze zien hoe ambivalent intermenselijke relaties zijn. Soms zachtaardig en subtiel, soms bedreigend en explosief. Geïnspireerd door de wereldwijde massamigratie, is Inoah zowel een intelligent pleidooi voor bewegingsvrijheid als een creatieve aanklacht tegen de beperking ervan door gesloten grenzen. 

“**** Na een aarzelend begin ontwikkelt de performance zich met krachtige symbolen en kun je als toeschouwer het verhaal van de voorstelling makkelijk lezen. Dat gebeurt niet vaak in de veeleer abstracte stijl van hiphop en urban dance.” NRC Handelsblad