Sichtbar machen

over het project Frozen August
Dit werk biedt een inkijk in Barons rouwproces na het plotselinge overlijden van haar broer in augustus 1990. Na al die jaren van stilte is deze wond nog steeds voelbaar. Haar wereld in duisternis nodigt je uit om het spoor van emoties te volgen. Lichaam en natuur worden landschappen van rouw. Licht en donker symboliseren hoop en wanhoop. Door verschillende media te combineren – fotografie, schetsen en een boek – ontstond dit project Frozen August.

over de kunstenaar
Jennifer Baron (1971) is een Nederlandse fotograaf die in Amsterdam woont. Haar autobiografische zwart-witfotografie onderzoekt thema’s zoals rouw, verlies en veerkracht. Emotie en introspectie vormen de kern van haar beeldtaal, waarmee ze het onzichtbare zichtbaar maakt. Door een combinatie van abstractie en intimiteit onthult ze innerlijke werelden die vaak onuitgesproken blijven. In haar boeken Frozen August en Echoes of the unseen vertaalt ze deze thema’s in visuele verhalen.

jenniferbaron.nl

over het project Julia & Mathilde
Met de analoge camera die ze kreeg na het overlijden van haar laatste grootmoeder, ging documentairefotograaf Mies Cosemans op zoek naar herinneringen van haar beide grootmoeders: Julia en Mathilde. Een experiment. Want tonen de beelden de herinneringen zoals de fotograaf ze bedoelt? Zijn die herinneringen echt of in haar gedachten geconstrueerd? En lukt het haar om zo de herinnering aan haar grootmoeders vast te houden? Door te graven in haar eigen hoofd, met familieleden te praten en terug te gaan naar locaties uit haar verleden, brengt deze zoektocht Julia en Mathilde weer even tot leven.

over de kunstenaar
Mies Cosemans is een freelance documentaire- en portretfotograaf uit Hasselt. Ze studeerde politieke wetenschappen, heeft een verleden in media en communicatie en schoolde zich om tot fotograaf. In haar beelden combineert ze eenvoud met licht. Altijd schemert haar engagement en interesse in de mens door. Ze exposeerde al enkele malen in CCHA en haar fotodocumentaire over de vrouwengevangenis van Hasselt werd gepubliceerd in De Tijd.

miescosemans.be

over het project NightColor
Voor NightColor liet Godschalk zich inspireren door het Perzische woord Shabrang, dat zowel ‘het einde van een emotioneel zware periode’ als ‘nachtkleuren’ betekent. Hoe breng je de kleur terug na een zware periode? Vanuit de gedachte 'waar kom je vandaan en waar wil je naartoe?’ is ze intuïtief gaan fotograferen. Door middel van visualisatie probeert ze zich een nieuw beeld van de toekomst te vormen. Het omvormen van visie is essentieel aan verandering en groei. “Een concreet beeld van de toekomst heb ik nog niet, maar ik weet wel hoe ik wil dat die zal voelen,” aldus de fotograaf. Met een combinatie van beelden in zwart-wit en kleur vangt ze de sferen die ze tijdens dit proces ervaart. Over licht en donker, vorm en verbeelding, omdat het een niet zonder het ander kan bestaan, maar wel in balans mag zijn. Met losse beelden creëert ze voor zichzelf orde in de chaos. Tussen de beelden ontstaan zo steeds nieuwe connecties en interpretaties die richting geven aan haar zoektocht.

over de kunstenaar
Daphne Godschalk is fotograaf met een focus op thema’s rond identiteit en verbondenheid. Ze woont en werkt in het Nederlandse Etten-Leur en volgde de opleiding Photographic Design aan de Fotovakschool in Rotterdam. Haar werk was o.a. te zien bij Art Icon in Parijs en werd gepubliceerd in Pf Magazine en GUP Fresh Eyes.

daphnegodschalk.nl

over het project DE RODE DRAAD
De fotocollages die hier te zien zijn waren onderdeel van mijn installatie SCHNITTstellen. Nu zijn ze deel van een nieuwe context: de zetting is veranderd, nieuwe elementen zijn toegevoegd – daardoor worden andere verhalen zichtbaar – maar de RODE DRAAD blijft!

Inzoomen, assembleren, weglaten, toevoegen, kaderen – dat zijn oude technieken van beeldmanipulatie, zowel in de schilderkunst alsook in de fotografie. Door deze technieken te gebruiken maak ik zichtbaar hoe gefragmenteerd onze waarneming is en door in te zoomen op details wil ik inbreken op de manier waarop de toeschouwer naar die beelden kijkt. Ik maak niet alleen mijn eigen persoonlijk verhaal zichtbaar, maar nodig de toeschouwer uit om ook zijn verhaal te assembleren. Je gaat ondervinden dat hoe minder overzicht je hebt en hoe dichter je bij een beeld komt, hoe meer afstand je neemt in ruimte en tijd. En op die manier herken en zie je dingen, maak je je eigen verhalen en leg je nieuwe verbanden. In dit werk gaat het niet alleen om wat je ziet – het belangrijkste is waarschijnlijk wat niet (meer) zichtbaar is. Misschien is het altijd zo en draait het in de (kleine en grote) geschiedenis en herinnering vooral om wat je niet meer ziet.

over de kunstenaar
Diana (1962, Jestetten/Duitsland) studeerde Theaterwetenschappen, Duitse literatuur & Politieke Wetenschap in München en Antwerpen. Ze volgde Monumentale Kunst aan Academie Kortrijk, Schilder- en beeldhouwkunst aan St. Lucas Gent en Mixed Media aan Academie Gent. Ze werkte als decor- en kostuumontwerpster bij theater, film en televisie (o.a. Bavaria Filmstudio München, ZDF, KVS Brussel, KNS Antwerpen, NTGent, Theater Antigone, Jan Fabre/Troubleyn, ...). In haar multidisciplinair werk combineert ze schilderwerk, fotografie, video en installatie. Tijd en herinnering vormen de rode draad in haar werk. Naast haar werk als beeldend kunstenaar werkt ze ook als jeugdtheaterprogrammeur bij Theater aan het Vrijthof in Maastricht.

dianaherz.be

over het project Because of pink
Morris, Tex en Soesja zijn een dizygotische drieling: ze begonnen als twee embryo's waarvan één zich heeft gesplitst in een eeneiige tweeling. De drieling woont met hun oudere broer Roef en ouders in Utrecht. Wat begon met het verzoek om een familieportret te maken, groeide al snel uit tot een lange documentaire. Tex en Morris zijn een eeneiige tweeling en lijken iets speciaals te hebben als ze samen zijn. Soesja is het enige meisje. Al sinds 2015, toen ze drie jaar oud waren, documenteert Kogelman hun leven.

over de kunstenaar
Carla Kogelman is een beeldende verhalenverteller. Naast twee keer de eerste prijs bij de World Press Photo werd Carla onder meer ook 16 keer genomineerd voor de Zilveren Camera in diverse categorieën. Naast haar fascinatie voor backstage onderwerpen bij theater, kunst, cultuur en sport, richt ze haar lens vooral op gewone mensen. Al jaren fascineert en inspireert haar de multiculturele samenleving. Leidende thema’s in haar werk zijn veerkracht, betrokkenheid en ontroering.

carlakogelman.nl

over het project Later misschien
Later misschien is een persoonlijk werk over mijn relatie met mijn vriend, en over de vragen die bij mij opkomen wanneer ik aan de toekomst denk.
Hoe zal onze liefde zich ontwikkelen, met een verschil van twintig jaar tussen ons? Wat gebeurt er als ziekte ons pad kruist? En willen we kinderen, of niet?
In dit werk beweeg ik mij tussen praktische zorgen en mijn eigen emoties. Het toont de spanning tussen het verlangen om een duidelijk antwoord te vinden en het besef dat er vaak vooral onzekerheid overblijft. Tussen “ja” en “nee” ontstaat een ruimte waarin mijn twijfel en angst voelbaar worden.
Dit werk biedt geen antwoorden. Het nodigt uit stil te staan bij wat het betekent om niet te weten wat je zelf wilt, en om die kwetsbare plek te erkennen waar hoop, angst en verlangen in mij door elkaar lopen.

over de kunstenaar
Daphne Lucker (1994, Groningen) is regisseur en fotograaf uit Amsterdam. Ze studeerde in 2018 af aan de Nederlandse Filmacademie met de meermaals bekroonde korte film SISTERS. In 2025 verscheen haar speelfilmdebuut VLAM. Zowel in haar films als in haar autonome fotografie staan rauwe, onuitgesproken emoties centraal. Daarnaast werkt ze als portret- en reportagefotograaf voor kranten en tijdschriften.

daphnelucker.com

over het project Confabulaties
Confabulaties zijn verzonnen herinneringen die we na verloop van tijd als echt gaan ervaren. Door herhaling nestelen ze zich in ons geheugen en worden ze onderdeel van onze persoonlijke waarheid. Peter Penders-Cruz vertaalt dit mentale proces naar beeld. Hij maakt zijn valse herinneringen tastbaar door ze om te zetten in materie en presenteert ze als een overtuigende werkelijkheid. De kracht van het beeld ligt niet in wat het toont, maar in wat wij erin zien. In een wereld vol visuele prikkels stelt hij vragen over de betrouwbaarheid van herinneringen, hun oorsprong en het idee van eigenaarschap.

over de kunstenaar
Peter Penders-Cruz woont en werkt in Hasselt, waar hij schilderkunst studeerde aan PHIKO (nu PXL-MAD School of Arts). Na zijn studie was hij actief als onderdeel van het kunstenaarsduo Cruz & Gomez. Dit is zijn eerste individuele project.

peterpenderscruz.com

over het project Zwervend licht
De zwart-witbeelden in de expo ontstonden tijdens een opname in een psychiatrische afdeling; een plek van stilstand, vertraging en naar binnen keren. Terwijl ik me terugtrok, plaatste ik in mijn omgeving gaatjescamera’s: eenvoudige blikjes die wekenlang achterbleven en bleven kijken.

Binnen reflecteerde ik. Buiten verzamelde ik op papier krassen van tijd en licht. De beelden die ontstonden zijn geen momentopnames, maar langdurige afdrukken van aanwezigheid in afwezigheid. Zo ontstonden twee parallelle registraties: een innerlijk landschap en een uiterlijke werkelijkheid. Samen vertellen ze een verhaal over verdwijnen en terugkomen, over afstand en nabijheid, over zwervend licht dat ons volgt, verlaat en terugkeert. Samen vormen ze een dubbelportret van een wereld die bleef bewegen.

over de kunstenaar
Jody Steyls (Genk) maakt werk rond intimiteit, herinnering en de spanning tussen nabijheid en afstand. Zijn beelden groeien traag en vertrekken vaak vanuit persoonlijke verhalen. In 2018 nam hij deel aan de groepstentoonstelling Forever Young Forever in CCHA. Via fotografie tast hij af wat niet uitgesproken raakt, maar wel diep aanwezig blijft.

over het project Liz
Wanneer Joke Timmermans anno 2018 tijdens haar omzwervingen in de straten van Manhattan botst op de vrijgevochten 80-jarige Liz Friedman, ontstaat er iets bijzonders: een vriendschap. Liz is model, influencer, activiste en juwelenontwerpster. Stukje bij beetje, over de jaren heen, laat Liz de veertig jaar jongere fotografe toe in haar extravagante wereld. De camera registreert hun relatie die steeds hechter wordt: van zorgvuldig geënsceneerde portretten tot spontane, intieme beelden. Liz laveert op de grens tussen nabijheid en afstand, tussen adoratie en observatie. Wanneer ben je vriendin, wanneer fotografe? En waar begint de camera de vriendschap in de weg te zitten?

over de kunstenaar
Joke Timmermans (1980) studeerde cultuurwetenschappen, journalistiek en fotografie. Ze begon haar carrière als videojournaliste en doceert sinds 2014 copywriting, kunst en fotografie aan Hogeschool PXL. Het liefst vertelt ze verhalen in woord én in beeld, vaak met langlopende journalistieke en fotografische projecten. Haar werk is veelzijdig: van straatfotografie in New York tot stillevens en (zelf)portretreeksen.

joketimmermans.com

over het project Voor altijd nabij
Mijn moeder en ik zijn drager van het Lynch-syndroom. Een erfelijke aandoening waarbij er een verhoogde kans is op meerdere soorten kanker. Door het dragen van dit gen word ik jong geconfronteerd met de eindigheid van het leven. Met behulp van het fotografie project maken wij de dood bespreekbaar en zoek ik een manier om te dealen met de angst om mijn moeder te verliezen. Samen maken wij herinneringen om deze donkerte onder ogen te komen. De waardevolle tijd die wij met elkaar doorbrengen brengt ons nog dichter bij elkaar. Hoe gaan wij om met het leven, wanneer de dood om de hoek komt kijken? Wat is de invloed van de dichtbije dood op mijn moeder en onze verbinding?

over de kunstenaar
Lin Woldendorp (1994) is een autonoom fotograaf gevestigd in Amsterdam. Haar werk is te zien in onder meer het NRC en de Volkskrant. Als portretfotograaf werkt ze, naast haar opdrachten, aan persoonlijke projecten. Hier ligt de focus op mensen en hun strijd. Hoe (over)leven zij het leven? Hoe trotseren zij de obstakels? Ze focust op onderwerpen die dichtbij staan en haar na aan het hart liggen. Ze zoekt naar balans tussen het ensceneren van haar werk versus de realiteit. Ze stuurt haar geportretteerden aan, maar maakt ook ruimte voor dat wat ontstaat. Op deze manier zoekt ze naar oprechtheid, om zo de juiste boodschap over te brengen. Tijdens haar projecten zoekt ze naar verbinding en intimiteit met de ander: door een verdiepende manier van werken. Dit bereikt ze door met de geportretteerden op pad te gaan, door samen tijd door te brengen.

linwoldendorp.com