THE DOG DAYS ARE OVER 2.0

Sinds THE DOG DAYS ARE OVER (CCHA, 2014) en Rule of three (CCHA, 2019) nam de carrière van Jan Martens internationaal een hoge vlucht. Any attempt will end in crushed bodies and shattered bones (CCHA, 2024) maakte dat nog maar eens duidelijk.

THE DOG DAYS ARE OVER werd in 2014 geselecteerd voor het Theaterfestival als één van de belangwekkendste voorstellingen van het jaar. In 2025 hercreëren Jan Martens en GRIP deze succesvoorstelling met een nieuwe cast. De Amerikaanse fotograaf Philippe Halsman zei “When you ask a person to jump, his attention is mostly directed toward the act of jumping and the mask falls so that the real person appears.” Met THE DOG DAYS ARE OVER nam Jan Martens deze stelling als uitgangspunt en onthulde via de sprong de mens achter de danser.

In THE DOG DAYS ARE OVER wordt de danser gedefinieerd als een pure uitvoerder, strevend naar perfectie. Door acht dansers te onderwerpen aan een complexe, mathematische, dynamische en vermoeiende choreografie, opgevoerd in een gedwongen uniformiteit, gaan ze uiteindelijk in de fout. En dan valt hun masker af... 
 
Door zijn radicale choreografische vorm bevroeg THE DOG DAYS ARE OVER de perceptie van het publiek rond dansers, choreografen, toeschouwers en het toenmalige cultuurbeleid. Tien jaar later zijn die vragen nog heel actueel door de huidige politieke en maatschappelijke tendensen: Waar ligt de dunne grens tussen kunst en entertainment? Wie zijn wij als publiek wanneer we vanuit de theaterzaal naar het lijden van de dansers kijken als naar een stierengevecht in een arena? Is hedendaagse dans striptease voor de upper class? THE DOG DAYS ARE OVER doet de kijker in zijn positie schuiven: van het louter ondergaan van de ervaring naar actieve reflectie.

"**** THE DOG DAYS ARE OVER ontmantelt de kijkmechanismen van het theater en de zucht naar entertainment, om de scène weer op te eisen als een plek van ontmoeting van mens tot mens.” De Standaard, 8 apr 2014

"*** Een letterlijk en figuurlijk adembenemende dans die je tot een gegeneerde voyeur van zoveel bereidwillig lijden maakt. Maar tegelijkertijd is al dat gespring een helder statement over de razende drukte waarmee we door een steeds oppervlakkiger leven razen." FocusKnack, 09 apr 2014