Void

“De aarde was vormloos en leeg; in de diepte enkel duisternis.”
Genesis 1:2,2

Je associeert Ultima Vez waarschijnlijk met veelheid: met een wervelwind aan dansers, acteurs, indrukwekkende decors en huizenhoge videoschermen. Dat klopt, meestal… maar deze creatie, die wordt… anders. Nog tijdens de creatie van Infamous offspring (CCHA, 2023), een grootse voorstelling vol mythologische figuren, kreeg Void al vorm in het hoofd van Vandekeybus. Een terugkeer naar ‘minder’, naar ‘kleiner’, ‘leger’ - maar mínstens even waardevol.

In Void laat Vandekeybus de leegte toe - meer nog - hij zoekt ze op. Hij begint opnieuw, gaat terug naar af en neemt de eenvoudige leegte als vertrekpunt om tot een nieuwe vorm van gewaarwording te komen. Hij tracht niet alleen het bestaan, het leven, op een andere manier aan te voelen, maar wil ook een nieuwe waarde toevoegen aan de performance. Door op een andere manier te kijken, binnen een volkomen eenvoud.

“Vergroten door leeg te maken,” het klinkt contradictorisch, maar werkt heel simpel. Een lege ruimte lijkt groter dan een volle. De ware essentie vraagt om alle ballast overboord te gooien. Lichamen die elkaar net als mineralen en magneten aantrekken. Beweging als expressie van de diepste innerlijke staat… Een leegte die talloze mogelijkheden biedt om ingevuld te worden.