Hasselt Torenhoog – een fotografische dialoog over jong erfgoed

Sepideh Farvardin (°1992, Iran) is een fotografe en beeldend kunstenaar die vanuit Brussel werkt en zich al jaren toelegt op de wisselwerking tussen stedelijke omgeving en persoonlijke identiteit. Met tentoonstellingen in Iran, Frankrijk, Duitsland, Marokko en België heeft ze een herkenbare, scherpe signatuur opgebouwd. Haar fotografie beweegt zich tussen stadslandschap en straatfotografie, tussen observatie en interpretatie. In de tentoonstelling Hasselt Torenhoog richt Farvardin haar blik op vijf markante torens in Hasselt. Niet enkel als geïsoleerde objecten, maar ook als spiegels van hun context, geschiedenis en veranderende betekenis.

Concreet benadert Sepideh Farvardin de Hasseltse torens zowel vanuit hun alledaagse aanwezigheid in de stad als in een meer afstandelijke, conceptuele beeldtaal. Die laatste benadering is schatplichtig aan het werk van Bernd & Hilla Becher, het Duitse fotografenduo dat industriële architectuur systematisch in sobere reeksen in beeld bracht. Net als bij de Bechers ontstaat er bij Farvardin een soort typologie die ons uitdaagt om beter te kijken: naar de vorm, de materialiteit, de functie en de rol die deze torens in het stadsbeeld vervullen. Die dubbelheid – dichtbij en veraf, concreet en abstract – maakt deze expo tot een gelaagde visuele dialoog met de stad.

Torens als bakens van jong erfgoed

De vijf geselecteerde torens zijn stuk voor stuk gebouwen met karakter en betekenis. Het gaat om:

• de toren van het voormalige Provinciehuis aan de Thonissenlaan,
• de slangentoren van de oude brandweerkazerne in de Willekensmolenstraat,
• de klokkentoren van de Heilig-Hartkerk,
• de iconische Gelatinetoren aan de Kanaalkom,
• en de nieuwe panoramatoren op de Begijnhofsite.

Hoewel ze verschillen in vorm, schaal en tijdperk, delen ze één kenmerk: ze zijn zichtbaar, herkenbaar, en volgens erfgoednormen nog jong.

Elk van de vijf torens vormt op zijn manier een venster op het stedelijke leven in Hasselt, vroeger en nu. Bovendien staat een toren nooit alleen. Hij maakt deel uit van een groter geheel. Elke toren is ooit gebouwd met een helder doel voor ogen: als functioneel element – om brandslangen te drogen, om de tijd te luiden – of als visueel statement dat macht, identiteit of collectieve betekenis symboliseert. Vandaag zijn sommige van die functies verdwenen of veranderd, maar de torens zelf zijn gebleven. Ze blijven hun omgeving markeren, betekenis geven en getuigen van de tijd waarin ze tot stand kwamen.

Meer info volgt.

opening zo 14 sep, 15 u t/m zo 17 mei 2026
gratis van di t/m zo van 13 tot 17 u & bij avondvoorstellingen (kleine zaal)
gesloten tijdens feestdagen