MIKADO REMIX

Misschien is het nooit weten en blijft de grote vraag, 
de inhoud van dat dooske mysterieus en vaag 
maar dat dooske dat kan open en ‘t sluit ook weer, 
het staat misschien symbool voor zoveel meer...

Eén van de meest gegoogelde vragen is "How to be normal?" We willen allemaal zo normaal mogelijk zijn. We willen erbij horen, deel uitmaken van het geheel. Genormeerd worden geeft rust, laat ons in de pas lopen. Daarom bouwen en construeren we allerlei beperkingen. 

Maar in welke mate vormt dit denken een bedreiging voor onze vrijheid en persoonlijkheid? Wie bepaalt wat binnen of buiten de muren thuishoort?

De boze, bange ik verschuilt zich aan het begin van MIKADO REMIX  in een witte kubus van beeldschermen. Het loopstation dat hem voorziet van beats hangt aan zijn lijf, maar stuurt ook zijn donkere gedachten in loops: "Ik zie wat jij niet ziet, door de stilte stroomt verdriet.”

Het moment waarop Vanhaverbeke uit zijn kooi breekt, staat hij plots ontroerend aanraakbaar voor de zaal. Toch blijkt de wereld 'buiten' evenzeer geconditioneerd.

Dus stouwt hij het podium vol met Heras hekken, opslagdozen en een zekeringskast. Hij bricoleert een installatie die hem in staat stelt een wafel te bakken zonder ook maar één ingrediënt aan te raken. Hij bouwt, boort en stapelt, terwijl hij muzikaal probeert uit te kienen wat hem dwarszit. Kortom: aan de hand van zijn DIY-constructies opent hij deuren waar er voorheen alleen grenzen waren.

"Een volstrekt unieke mengvorm tussen rapconcert, objecttheater en een doe-het-zelf-demonstratie" De Morgen, 11 mei 2018