In 2013 wordt Roos Rebergen uitgenodigd door het strijkkwintet Sun*Sun*Sun voor een eenmalig concert. Het blijkt de perfecte combinatie te zijn: Roosbeef met haar Hollandse, fel roze, soms schreeuwerige, maar altijd poëtische rock ‘n roll en Sun*Sun*Sun, dat altijd op zoek is naar muzikale uitdagingen. Zo werkten ze al samen met Eriksson Delcroix, Pieter Emberechts (CCHA, 2018) en zelfs Blixa Bargeld (CCHA, 2015) en Einstürzende Neubauten. 

Na die gedenkwaardige zomeravond in 2013 palmt Roosbeef spelenderwijs Vlaanderen in en schrijft de gedichtenbundel Ik ben al 11 jaar geen 16 meer. Een sterrenstatus lonkt, maar diep van binnen voelt Roos nood aan iets anders. Ze besluit te verhuizen naar Kentucky. Twee jaren van bezinning, ruig plattelandsleven en een absolute radiostilte volgen. 

Nu is Roos als herboren terug en neemt ze met Sun*Sun*Sun de draad enthousiast weer op. Het resultaat is verrassend en rijkgeschakeerd: Roosbeefklassiekers op kamermuziekformaat, nieuwe ideeën en Sun*Sun*Sun-instrumentals in combinatie met haar beklijvende poëzie.