Rusalka van Antonín Dvořák

Rusalka is één van de meest intrigerende werken van het fin-de-siècle. Inspiratie vond Antonín Dvořák bij het sprookje van De kleine zeemeermin, een schakel in de eeuwenoude literaire traditie over mysterieuze waterwezens die hunkeren naar een menselijke ziel. De Tsjechische componist creëerde een universele allegorie waarin het verlangen naar een authentiek bestaan centraal staat. 

De waternimf Rusalka verruilt haar natuurlijke bestaan voor een leven op aarde. De prijs die ze hiervoor betaalt is hoog: ze verliest haar stem. Nadat ze verstoten wordt door haar geliefde prins én omdat ze onmogelijk terug kan keren naar haar vroegere leven, wacht haar een tragisch lot. 

Dvořáks lyrische partituur is doordrongen van een laat-romantische heroïek met Wagneriaanse invloeden. Toch ontwikkelde hij een heel eigen signatuur door het gebruik van talrijke Tsjechische volksmelodieën. Zo geeft hij zowel de natuurlijke omgeving als de mensenwereld muzikaal gestalte met verschillende dansritmes. Dit inspireerde de Noorse regisseur en choreograaf Alan Lucien Øyen om dans een centrale plaats te geven in zijn regie. 

Øyens werk staat garant voor fascinerend danstheater, zoals onlangs bleek uit het bejubelde Bon voyage, Bob, dat hij realiseerde voor het legendarische Tanztheater Wuppertal. 

In deze opera evoceert hij een abstract en visueel overweldigend universum waarin het existentiële en tragische verhaal van Rusalka haar tegenpool vindt in mededogen en verzoening. 

Na De parelvissers van FC Bergman in december 2018 opnieuw een operabeleving om niet te missen.