Het burleske en het anarchistische

baldadige hoop in bange dagen 
De poëzie van Delphine Lecompte deint op dezelfde golven als de orakels van Delphi. Wat zij denkt is niet wat je meent en wat jij meent is niet wat zij denkt. Het ongrijpbare van haar poëzie - elk gedicht is een raadsel in een doolhof - heeft al gezorgd voor één zekerheid: haar poëzie is geschreven voor het heden en de toekomst en die toestand levert haar eeuwige roem op.

Delphine Lecompte
Voor velen is Delphine Lecompte het buitenbeentje van de Nederlandstalige poëzie, maar voor wie echt goed leest en luistert, is zij onze baldadige hoop - nu ja - in bange dagen. Met werk dat mank loopt van het leven, dat troost zoekt in kermissen en circussen, dat masturbeert met diepvrieskreeften, dat uit stugge, deerniswekkende, ontoereikende vaderfiguren en krachtige, theatrale, manipulatieve, narcistische moeders een ouderpaar boetseert, en dat stervend zwerft in een klappertandende wereld, lijkt het erop dat Delphine Lecompte zowel hyperactueel als tijdloos is.