In zijn jonge maar reeds uitgebreide oeuvre toont Niels Vaes (°1987) ons elegante benaderingen van uiteenlopende symbolische, historische en psychologische thema’s. Vaes’ werk bestaat vooral uit sculpturale ingrepen, experimentele schilderijen en grafisch onderzoek. Meestal combineert hij al deze zaken tot weloverwogen, multimediale en ruimtevullende installaties, zowel in de openbare als in de private ruimte. Het werk is zeer divers maar we kunnen toch frequent enkele signature moves onderscheiden.
Vroege werken gingen o.a. over hooliganisme. De beeldtaal en de anomalische ethische codes van deze ietwat geborneerde subcultuur werden inspiratiebron voor zijn creatieproces. Stereotiep geweld, deconstructie en uiterlijk vertoon vormde hij om tot de brandstof voor het autonome creëren, construeren en esthetiseren. Uit een wereld van emblemen, van winnaars en verliezers en van hormonaal geïnstigeerde oerkreten destilleerde Vaes geïsoleerde visuele evenementen. Vaak koos hij voor uitvergrote logo’s of woorden.
Aan de grond van dit hele proces ligt een artistieke studie van het gedrag van de mens. Bijzonder in dit onderzoek is hoe het verband tussen de aantrekkelijke taal van marketing, codes en markeringen van op en rond de sportvelden en de cultus van het lichaam tot een synthese komen in de symmetrische of semi-symmetrische ruimtelijke constructies. Hierin stuurt Vaes de toeschouwer om, zowel in het spel als in het bestaan, zelf na te denken over conditionering en menselijke strategieën. Niels Vaes slaagt erin om, in de geest van de klassieke beeldhouwkunst, geweld (bijna) te ontdoen van zijn lelijkheid.
Wim Van der Celen, 2015
