Het Zuidelijk Toneel & Theater Artemis

UITDAGEND THEATERAVONTUUR VOL VERRASSING EN HUMOR!

Ze hebben een reputatie, Artemis en regisseur Jetse Batelaan. Ze maken onverwacht, uitdagend toneel dat verrassend is, dat humoristisch is, dat zich niet altijd helemaal laat begrijpen (is dat nodig?), maar dat je vooral de hele tijd op het puntje van je stoel laat zitten.
 

Op een dag, vandaag dus, zit het publiek op een voorstelling te wachten. Het gordijn gaat open en het toneel blijkt naar de kapper te zijn geweest, helemaal kaal!
 

Er zijn: een troep aapmensen die alle prullen en toestellen die ze maar kunnen vinden in de coulissen gebruiken om er een grote installatie mee te maken. 

Er zijn: een stel vormen, driehoek, kubus, TL-buis die voorbij komen, op weg naar, tja, waarheen?
 

Er zijn: drie hele, hele grote bordkartonnen personages, vader, moeder en zoon. De zoon is een fan van Juventus, de moeder wil naar de bouwmarkt en de vader.. tja, wat wil die eigenlijk?
 

Er zijn: de toeschouwers, wij dus. Soms snakken we naar de rode draad. Naar een verhaal. Maar dat doet iedereen op het podium ook. Wel hebben we een begin, een midden en er is een eind. En dat verhaal? Hebben we dat al lang niet zelf gemaakt in ons hoofd? Of zoals de pers het schrijft: "Aan het eind heeft iedereen goed gelachen en hebben de kinderen allerlei ideeën voor nieuw kattenkwaad opgedaan."
 

Het verhaal van het verhaal is een onvervalste 'Batelaan', een magische wereld waarin alles plots kan zinderen van verlangens en verwachtingen.
 

Net als Oorlog (Krokusfestival 2017), Voorstelling waarin hopelijk niets gebeurt (CCHA, 2017) is ook dit weer toneel zoals het nog niet zo vaak gezien hebt: compleet verrassend eigenzinnig.
 

Joehoe?
Is daar iemand?
Ergens een verhaal?


"**** Aan het eind heeft iedereen gelachen, zijn de moeders ontroerd geweest, hebben de kinderen volop nieuwe ideeën voor kattenkwaad opgedaan (…)" theaterkrant.nl, 15 september 2018

Jullie verhalen