Meuris

"Zeg, diene Meuris, is die altijd zo kwaad?”
"Is dat erg?”
"Nou nee, erg niet nee. Maar het valt wel op: die is precies altijd kwaad.”
"Misschien heeft ie wel een punt. Met z’n kwaad zijn. Misschien zouden we met z’n allen wat meer kwaad moeten zijn.”
"Zou d’r verder ook nog iets te lachen zijn, bij diene Meuris?”
"Ik ben er zelfs zeker van.”

Na een volledig uitverkochte eerste Tirade-tour en een tweede reeks (Tirade 2.017) met nog meer shows, nog meer uitverkochte zalen én een vertoning op Canvas, steekt Stijn Meuris een ferm tandje bij.
 

Omdat er nog wel enkele politieke katten te geselen vallen, aan alle kanten van het kleurenspectrum. En omdat er, ondanks alles, geweldig gelachen kan worden met iets dat zo humor- en uitzichtloos is als het huidige beleid.
 

Tirade 3 belooft sowieso een speciaal geval te worden. Aan het eind van een turbulent en bijwijlen beschamend geacteerd verkiezingsjaar moet de druk van de ketel: ”What the fuck! Wat was dat allemaal.”

In een ruim 90 minuten durende solovoorstelling overloopt Meuris, gepokt en gemazeld als het gaat over podiumvastheid en energie, niet enkel het afgelopen politieke jaar; hij checkt en passant ook of de burger er nog een beetje zin in heeft.
 

Tirade 3 kan immers ook dienen om de Vlaming, die het allemaal amper interesseert zolang zijn frigo maar vol zit, nog heel even een tik tegen de kop te geven. Voor het allemaal definitief naar de kloten is.
 

Achteraf niet komen klagen. Klagen doen we best vooraf.